สิ่งสมบูรณ์

พระธรรมวินัยเป็นของบริบูรณ์ไม่บกพร่อง ไม่เหมือนกฎหมายต่างๆ

ที่ต้องมีการตัดอออกเพิ่มเข้าต้องแก้ไขกันอยู่บ่อยๆ

 ผู้นับถือพระศาสนาต่างๆให้ความเคารพว่า พระธรรมวินัยบริสุทธิ์

จึงไม่มีการบัญญัติสิ่งทั้งหลายที่พระองค์ไม่บัญญัติขึ้นใหม่

 

และไม่ถอนสิ่งที่พระองค์ทรงบัญญัติไว้แล้วออก

พระพุทธเจ้าทุกยุคทุกสมัย เมื่อท่านอุบัติขึ้นในโลก

ทุกท่านทุกองค์ได้กล่าวธรรมวินัยเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน มิได้ปีนเกลียวเลย

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ทำให้เราสามารถที่จะตีความได้ชัดว่า

การที่เราเกิดมาในพระศาสนาของพระพุทธเจ้าพระองค์ใด

 

ก็เท่ากับได้เกิดในพระพุทธศาสนาของพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์แล้ว

ไม่จำเป็นที่จะปรารถนามาพบพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นพระองค์นี้อีกก็ได้

เพราะเท่ากับได้พบทุกๆพระองค์แล้ว

มีแต่ให้ตั้งหน้าปฏิบัติให้ทวีคูณขึ้นเท่านั้นเป็นการดีถูกต้องแน่นอน

เพราะคำสอนของพระพุทธเจ้ากี่ล้านๆ พระองค์

ก็มีคำสอนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

 

เรามีหน้าที่ที่จะเดินทางตรงไปสู่พระนิพพานอย่างไม่บิดพลิ้ว

จะถึงช้าหรือเร็วก็ไม่แวะไม่หยุด

แล้วความสงสัยในพระพุทธศาสนาก็ย่อมจะสบลายตัวหมดลงไปๆ

และไม่มีหลงเหลืออยู่ในขันธสันดานในที่สุด

“ไม่ควรตั้งข้อท้อถอยบิดพลิ้วว่าตังเองวาสนาบารมีน้อย
ถ้าวาสนาบารมีน้อย ทำไมจึงเกิดทันพระพุทธศาสนา
ในขณะที่พระธรรมคำสั่งสอนยังมีสมบูรณ์
ทุกอย่างยังมีพร้อม เพื่อการปฏิบัติ
ควรจะโทษความไม่เอาจริงความไม่ทุ่มเทของตน
มากกว่าจะโยนความไปให้วาสนาบารมี
เพราะพระธรรมคำสอนในพระพุทธเจ้าพระองค์ไหน
ก็เหมือนกันอยู่ทุกๆพระองค์”

เขมปัตโตวาท